خدایا دراین خلقت توانا تر از تو را نمی یابم
ولی نمی دانم این حس را می دانی ومی توانی !
آخر تو معبودی ومعبود نداری .
نمی دانم حس زیبای با معبود بودن رامی دانی !
توخود امشب آن رانصیبم کردی ،ازخواب غفلت بیدارم کردی،
توخود دلتنگ بودی!
صدایم زدی تابامن سخن بگویی!
خدایا من امسال معتکف خانه ی تونشده ام
اما حس زیبای معتکف بودن رادرقلبم حس مکنم
من معتکف وجود توشده ام
من زیبایی وجودت را می بینم
من معبودم راکنارم حس میکنم
صدای پایت رادرقلبم می شنوم
می دانم که تو مرابه خود واگذارنکرده ای ونمی کنی
که اگر چنین
بود که چنان می شد
همان چنان هایی که بارها وبارها مراازآنهانجات
دادی
بارالها!توخودبرای همه هستی ولی من به خودمغرورم!
چون معبودی دارم که وجودم را فرگرفته واگرگاهی وجودت رادروجودم حس نمی کنم
دلیلش غفلت وگستاخیم بیش نیست!
خدایا ازسختی ها نجاتم ده
اگرسختی هاجان مراهم به لب آورندتوخود آگاهی !
اگر زبانم به چرت وپرت آلوده شود توخود آگاهی !
امیدت درقلبم سوسومی زندوبی نورنمی شود
ای معبودمن.....
دستانم تشنه ی توست 
عشق واقعی... 
شیشه 
سالها بعد... 
خواب 
شکنجه 
بوسیدنت 
تنها وبی کس
درد دل مجنون با خدا
غیرتی شدن
دیونه من باهاتم
آينه
نزديك تر از هميشه
گمان ميكنم
تو رفاقت
تنهايي