بر درت می آمدم هر شب مرا وا میزدی / گفتمت نامهربانی دم ز حاشا میزدی / دیدمت یک شب به دریا خیره بودی تا سحر / کاش دریای تو بودم دل به دریا میزدی .
او به تو خندید و تو نمیدانستی
این که او می داند
تو به چه دلهره از باغچه همسایه سیب را دزدیدی
از پی ات تند دویدم
سیب را دست دخترکم من دیدم
غضبآلود من نگاهت کردم
بر دلت بغض دوید
بغض چشمت را دید
دل و دستش لرزید
سیب دندان زده از دست دل افتاد به خاک
و در آن دم فهمیدم
آنچه تو دزدیدی سیب نبود
دل دردانه ی من بود که افتاد به خاک
ناگهان رفت و هنوز
سالهاست که در چشم من آرام آرام
هجر تلخ دل و دلدار تکرار کنان
می دهد آزارم
چهره ی زرد و حزین دختر من هر دم
می دهد دشنامم
کاش آنروز در آن باغ نبودم هرگز
و من اندیشه کنان غرق در این پندارم
که خدای عالم
زچه رو در همه باغچه ها سیب نکاشت؟
كی فكرشو میكرد
با كوله بار غم
از خاطرت برم
رفتی گذشتی از
احساس من ولی
از تو نمیگذرم
كی فكرشو میكرد
بعد نبودنت
سرخورده تر بشم
من فكر میكنم
بازم به یاد تو
افسرده تر بشم
پیش تو مردنم
یا
زنده بودنم
فرقی نمیكنه
اما برای من
بازنده بودنم
فرقی نمیكنه
باید مسیرمو
بی همسفر برم
با كوله بار درد
كی فكرشو میكرد
من تو جوونی یم
پیر غمت شدم
كاری نمیشه كرد
كی فكرشو میكرد
به دنیا آمد تا دختر کسی شود ، ازدواج کرد تا همدم کسی شود
بچه دار شد تا مادر کسی شود ، برای همه کسی شد، اما خودش بیکس ماند.........
دیـشـب گـرسـنـه بـود دخـتـری کـه مُـرد ... چـه آسـان بـه خـاک پـس دادیـمـش ؛ و هـمـسـایـه اش ... زیـارتـش قـبـول !! دیـشـب از سـفـر رسـیـد ... مـکـه رفـتـه بـود !!
خدایا به خاطر تمام چیزایی که دادی، ندادی، دادی پس گرفتی،
ندادی بعدا میخوای بدی، دادی بعدا میخوای پس بگیری،
ندادی میگی دادی، اصلا نمیخوای بدی،
نمیدی هی میگی میدم
شکـــــــــــــــر
شیشه ای میشکند
یک نفر میپرسد
که چرا
شیشه شکست؟
یک نفر میگوید:
شاید این رفع بلاست
دیگری میپرسد
شیشه پنجره را باد شکست؟
دل من سخت شکست
هیچ کس هیچ نگفت
غصه ام را نشنید
از خودم میپرسم"
ارزش قلب من از شیشه پنجره هم کمتر بود؟
خدایا...
کودکان گل فروش را می بینی!؟
مردان خانه به دوش
دخترکان تن فروش
مادران سیاه پوش
کاسبان دین فروش
محرابهای فرش پوش
زبانهای عشق فروش
انسانهای آدم فروش
همه را می بینی...؟!
می خواهم یک تکه آسمان کلنگی بخرم
دیگر زمینت بوی زندگی نمی دهد...!!!
زندگی تکه کاهی است که کوهش کردیم
زندگی کوه بزرگی است که کاهش کردیم
زندگی نیست به جز نم نم باران بهار
زندگی نیست به جز دیدن یار
زندگی نیست به جز عشق٬ به جز حرف محبت به کسی
ورنه هر خار و خسی زندگی کرده بسی
زندگی تجربه تلخ فراوان دارد
دو سه تا کوچه و پس کوچه و اندازه یک عمر بیابان دارد
یک شبی مجنون نمازش را شکست
بی وضو در کوچه لیلا نشست
*
عشق آن شب مست مستش کرده بود
فارغ از جام الستش کرده بود
سجده ای زد بر لب درگاه او
پر ز لیلا شد دل پر آه او
*
گفت یا رب از چه خوارم کرده ای
بر صلیب عشق دارم کرده ای
*
جام لیلا را به دستم داده ای
وندر این بازی شکستم داده ای
*
نشتر عشقش به جانم می زنی
دردم از لیلاست آنم می زنی
*
خسته ام زین عشق، دل خونم مکن
من که مجنونم تو مجنونم مکن
*
مرد این بازیچه دیگر نیستم
این تو و لیلای تو … من نیستم
*
گفت: ای دیوانه لیلایت منم
در رگ پیدا و پنهانت منم
*
سال ها با جور لیلا ساختی
من کنارت بودم و نشناختی
*
عشق لیلا در دلت انداختم
صد قمار عشق یک جا باختم
*
کردمت آوارهء صحرا نشد
گفتم عاقل می شوی اما نشد
*
سوختم در حسرت یک یا ربت
غیر لیلا بر نیامد از لبت
*
روز و شب او را صدا کردی ولی
دیدم امشب با منی گفتم بلی
*
مطمئن بودم به من سرمیزنی
در حریم خانه ام در میزنی
*
حال این لیلا که خوارت کرده بود
درس عشقش بیقرارت کرده بود
*
مرد راهش باش تا شاهت کنم
صد چو لیلا کشته در راهت کنم
كاش مي دانستم خدايا غير تو را خواستن گناهي است بزرگ
من به باتو بودن قانع نشدم زندگي را جدا از تو ميدانستم
تو انقدر مرا دوست داشي كه حتي زماني كه به تو نمي انديشيدم
به من مي انديشيدي
تو تمام ارزو هايم را براورده كردي در حالي كه من حتي يك ارزويت را براورده نكردم
تو با اين همه بديم جز خوبي به من نكردي
بلاخره روزي رسيد كه مرا از عرش به فرش رساندي
و من براي اولين بار سر به سجاده ي عشقت نهادم
وتو باز کرامتت را به من نشان دادی
مرا از فرشت به معراج خواندي چه قدر بزرگ و بي انتهايي
خدایا...
دوستت داشتم حتی زمانی که بخاطرت سر خم نمی کردم،دوستت دارم
ودوستت خواهم داشت
چند صباحی است باتو صحبت نکرده ام ای خداوندگارم
وقتی دلتنگ تو میشوم عشقم به تورا چندین هزار بار زیاد تر می نگرم
ای معبود من
کجا دیدی ؟هان !
کجادیدی که آدمی که اینقدر خواستار شادی وسرور ولذت است
با رغبت به سوی ماتم رود؟
کجادیدی که آدمی هزاران سال برماتمی گریه کند؟
اما برماتم حسین آدمها که سهل است من مطمئنم که تمام فرشتگان وتمام موجوداتی که خدا آفرید
گریه میکنند
گریه برای حسین آدمی را به سوی دلمردگی نمی برد
گریه برای حسین دل هارا زنده می کند
آخرگریه وماتم حسین ماتم نیست عشق است عشق حسین..
ماتمی است که ازپس آن ارزش ها برون آید که شاید درک آن را عمر من وتو کفاف نباشد.....
امروز اولین روزی است که برای حسین نوشتم
هربار که می خواستم برایش بنویسم قلمم جلو نمی رفت
می ترسیدم چیزی بنویسم که مرا شرمنده اش کند ولی امروز روز تاسوعا ست و
نمی دانم چه اتفاقی افتاده است..............
خدایا دراین خلقت توانا تر از تو را نمی یابم
ولی نمی دانم این حس را می دانی ومی توانی !
آخر تو معبودی ومعبود نداری .
نمی دانم حس زیبای با معبود بودن رامی دانی !
توخود امشب آن رانصیبم کردی ،ازخواب غفلت بیدارم کردی،
توخود دلتنگ بودی!
صدایم زدی تابامن سخن بگویی!
خدایا من امسال معتکف خانه ی تونشده ام
اما حس زیبای معتکف بودن رادرقلبم حس مکنم
من معتکف وجود توشده ام
من زیبایی وجودت را می بینم
من معبودم راکنارم حس میکنم
صدای پایت رادرقلبم می شنوم
می دانم که تو مرابه خود واگذارنکرده ای ونمی کنی
که اگر چنین
بود که چنان می شد
همان چنان هایی که بارها وبارها مراازآنهانجات
دادی
بارالها!توخودبرای همه هستی ولی من به خودمغرورم!
چون معبودی دارم که وجودم را فرگرفته واگرگاهی وجودت رادروجودم حس نمی کنم
دلیلش غفلت وگستاخیم بیش نیست!
خدایا ازسختی ها نجاتم ده
اگرسختی هاجان مراهم به لب آورندتوخود آگاهی !
اگر زبانم به چرت وپرت آلوده شود توخود آگاهی !
امیدت درقلبم سوسومی زندوبی نورنمی شود
ای معبودمن.....
لحظات شادی خدا را ستایش کن،
لحظات سختی خدا را جستجو کن،
لحظات آرامش خدا را مناجات کن،
لحظات درد آور به خدا اعتماد کن
و در تمام لحظات خداوند را شکر کن.
تعداد صفحات : 2
عشق دروغین وفریب یک دختر